Opvoeden vanuit drie perspectieven

Hoe jij, je kind én jullie relatie samen groeien

Opvoeden… het is misschien wel één van de meest intense vormen van samenleven.
We doen het met de beste bedoelingen, maar tegelijk ook met dat stemmetje in ons hoofd dat zegt: “Ben ik wel goed bezig?”

Wat als we opvoeden eens zouden bekijken vanuit drie perspectieven; niet om nóg meer te moeten doen, maar om beter te begrijpen wat er tussen jou en je kind gebeurt?

1️⃣ Het perspectief van de ouder

Als ouder vertrek je vanuit liefde, zorg en vaak ook bezorgdheid.
Je wil dat je kind gelukkig is, kansen krijgt, leert omgaan met de wereld.
Maar je brengt ook jezelf mee in die opvoeding: je verleden, je overtuigingen, je vermoeidheid, je dromen.

Soms reageer je dus niet op wat er nu gebeurt, maar op iets ouds; iets dat ooit pijn deed, of iets dat je net koste wat kost wil vermijden.
Zoals wanneer je kind boos wordt en je merkt dat je eigen lijf verkrampt, omdat boosheid vroeger bij jou thuis niet “mocht”.

Het helpt om mild te kijken naar jezelf als ouder. Niet elke reactie hoeft perfect te zijn.
Je mag groeien, net als je kind.

🪞Reflectievraag:
Wanneer reageer ik als “de ouder van nu” en wanneer vanuit “het kind dat ik ooit was”?

2️⃣ Het perspectief van het kind

Kinderen kijken anders.
Ze leven in het moment, voelen veel, en begrijpen nog niet alles wat ze voelen.

Wanneer ze ‘moeilijk doen’, is dat vaak omdat ze iets willen duidelijk maken; zonder de woorden te hebben.
Een peuter die driftig stampt, een tiener die met de deur slaat… het zijn signalen, geen slechte karakters.

Onder het gedrag zit vaak een behoefte: gezien worden, begrepen worden, gerustgesteld worden.

👂Probeer dit eens:
In plaats van te denken “Hij luistert niet”, vraag jezelf: “Wat probeert hij mij te vertellen?”

Kinderen leren niet van onze woorden, maar van hoe we met hen omgaan.
Ze spiegelen onze rust, maar ook onze onrust.

3️⃣ Het perspectief van de relatie

Tussen ouder en kind leeft een derde iets: de relatie zelf.
Een soort levend weefsel dat zich vormt door al jullie kleine momenten; het lachen aan tafel, het troosten na een val, het praten voor het slapengaan.

Die relatie is geen statisch iets. Ze groeit, verandert, wordt soms uitgedaagd.
Ze vraagt niet dat jij perfect bent, maar wél aanwezig.
Kinderen voelen het verschil tussen een ouder die alles goed wil doen en een ouder die echt verbinding zoekt.

🤍Tip:
Verbinding zit niet in lange gesprekken, maar in kleine aanrakingen, een blik, een glimlach, samen spelen, ....

🌾 En hoe breng je die drie perspectieven samen?

Opvoeden wordt lichter wanneer je beseft dat het geen wedstrijd is, maar een dans.
Soms leidt jij, soms je kind, en soms stappen jullie even op elkaars tenen.
Dat hoort erbij.

Als je af en toe stil durft staan bij:

• Wat er in jou leeft als ouder,
• Wat je kind op dat moment probeert duidelijk te maken,
• En wat er tussen jullie gebeurt in de relatie,

… dan ontstaat er vanzelf iets zachts.
Een gevoel van wederzijds begrip, van groei.
Niet omdat het “moet”, maar omdat jullie elkaar leren zien.

💬 Wil je dieper leren kijken naar wat er onder gedrag schuilt – bij jezelf en bij je kind?

In mijn praktijk begeleid ik ouders die willen leren luisteren voorbij woorden en gedrag, zodat er opnieuw rust en verbinding kan groeien in hun gezin. Plan een afspraak via deze link.